Kara kończy się w dniu upływu tylu dni, ile dni wynosi jej wymiar obliczony zgodnie z art. Okres wykonywania kary, tymczasowego aresztowania lub innego środka podlegającego zaliczeniu na poczet orzeczonej kary oblicza się na podstawie liczby dni, w których następowało faktyczne pozbawienie wolności w tym okresie. Ten sam okres czasu nie może być zaliczony na poczet różnych kar. W celu stwarzania warunków sprzyjających indywidualnemu postępowaniu ze skazanymi, zapobieganiu szkodliwym wpływom skazanych zdemoralizowanych oraz zapewnieniu skazanym bezpieczeństwa osobistego, wyboru właściwego systemu wykonywania kary, rodzaju i typu zakładu karnego oraz rozmieszczenia skazanych wewnątrz zakładu karnego - dokonuje się ich klasyfikacji.
Klasyfikacji skazanych dokonuje się mając na względzie w szczególności: 1 płeć;. Podstawą klasyfikacji są w szczególności badania osobopoznawcze.
Istnieje wiedza a priori – Wywiad z prof. Richardem Krautem
Skazanego poddaje się w miarę potrzeby, za jego zgodą, badaniom psychologicznym, a także psychiatrycznym. Sędzia penitencjarny może zarządzić przeprowadzenie badań bez zgody skazanego. Badania, o których mowa w § 1, przeprowadza się przede wszystkim w odpowiednich ośrodkach diagnostycznych. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, w drodze rozporządzenia, powołuje ośrodki diagnostyczne, o których mowa w § 2, oraz określi zasady organizacji i warunki przeprowadzania badań w tych ośrodkach.
Rozporządzenie uwzględni potrzebę: 1 wyjaśnienia psychologicznych i socjologicznych procesów zachowania skazanego,. W zakładzie karnym dla młodocianych odbywają karę skazani, którzy nie ukończyli 21 roku życia; w uzasadnionych wypadkach skazany może odbywać karę w tym zakładzie po ukończeniu 21 roku życia.
Prawa i obowiązki najemcy oraz wynajmującego
Jeżeli jest to uzasadnione potrzebami oddziaływania, dorosły skazany po raz pierwszy, wyróżniający się dobrą postawą, może, za swoją zgodą, odbywać karę w zakładzie karnym dla młodocianych; korzysta on wtedy z takich uprawnień jak młodociany. Młodocianego, któremu pozostało co najmniej 6 miesięcy do nabycia prawa do ubiegania się o warunkowe zwolnienie lub sprawiającego trudności wychowawcze, poddaje się badaniom psychologicznym; przepisy art.
W zakładzie karnym dla recydywistów penitencjarnych odbywają karę dorośli skazani za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności lub zastępczą karę pozbawienia wolności oraz ukarani za wykroczenia umyślne karą aresztu lub zastępczą karą aresztu, którzy uprzednio już odbywali takie kary lub karę aresztu wojskowego za umyślne przestępstwa lub wykroczenia, chyba że szczególne względy resocjalizacyjne przemawiają za skierowaniem ich do zakładu karnego dla odbywających karę po raz pierwszy.
- Czy istnieje możliwość szpiegowania mojego oszustwa.
- Zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym!
- Rejestr PESEL?
W zakładzie karnym, o którym mowa w § 1, mogą odbywać karę skazani określeni w art. Kobiety odbywają karę pozbawienia wolności odrębnie od mężczyzn. Skazana kobieta odbywa karę w zakładzie karnym typu półotwartego, chyba że stopień demoralizacji lub względy bezpieczeństwa przemawiają za odbywaniem kary w zakładzie karnym innego typu. Kobiecie ciężarnej lub karmiącej zapewnia się opiekę specjalistyczną.
Do którego sądu wnieść pozew? – część 2
W celu umożliwienia matce pozbawionej wolności sprawowania stałej i bezpośredniej opieki nad dzieckiem organizuje się przy wskazanych zakładach karnych domy dla matki i dziecka, w których dziecko może przebywać na życzenie matki do ukończenia trzeciego roku życia, chyba że względy wychowawcze lub zdrowotne, potwierdzone opinią lekarza albo psychologa, przemawiają za oddzieleniem dziecka od matki albo za przedłużeniem lub skróceniem tego okresu. Decyzje w tym zakresie wymagają zgody sądu opiekuńczego. Do matek pozbawionych wolności sprawujących stałą i bezpośrednią opiekę nad dzieckiem przepisu art.
Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb przyjmowania dzieci matek pozbawionych wolności do domów dla matki i dziecka przy wskazanych zakładach karnych oraz szczegółowe zasady organizowania i działania tych placówek, uwzględniając sytuacje, o których mowa w § , a także potrzeby w zakresie zabezpieczenia prawidłowego rozwoju dziecka. Wykonując karę wobec skazanych sprawujących stałą pieczę nad dzieckiem do lat 15, uwzględnia się w szczególności potrzebę inicjowania, podtrzymywania i zacieśniania ich więzi uczuciowej z dziećmi, wywiązywania się z obowiązków alimentacyjnych oraz świadczenia pomocy materialnej dzieciom, a także współdziałania z placówkami opiekuńczo-wychowawczymi, w których te dzieci przebywają.
Skazani sprawujący stałą pieczę nad dziećmi, które przebywają w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, powinni być w miarę możliwości osadzani w odpowiednich zakładach karnych, położonych najbliżej miejsca pobytu dzieci. Skazanego odbywającego karę w systemie programowanego oddziaływania osadza się w zakładzie karnym typu półotwartego, chyba że szczególne okoliczności uzasadniają osadzenie go w zakładzie karnym typu zamkniętego.
Skazanego za przestępstwo nieumyślne lub odbywającego zastępczą karę pozbawienia wolności albo karę aresztu osadza się w zakładzie karnym typu półotwartego, chyba że szczególne okoliczności przemawiają za osadzeniem go w zakładzie karnym innego typu. W zakładzie karnym typu zamkniętego osadza się: 1 skazanego za przestępstwo popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnianie przestępstw, chyba że szczególne okoliczności przemawiają przeciwko takiemu osadzeniu, co nie dotyczy skazanych uznanych za stwarzających poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu;.
W zakładzie karnym typu zamkniętego można także osadzić, ze względu na zagrożenie społeczne albo zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu: 1 skazanego za przestępstwo nieumyślne, odbywającego zastępczą karę pozbawienia wolności, osobę odbywającą karę aresztu oraz skazane kobiety, a także innych skazanych, których właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, zachowanie po dokonaniu przestępstwa, negatywna ocena postawy i zachowania w areszcie śledczym, względy bezpieczeństwa zakładu albo inne szczególne okoliczności wskazują, że należy wobec nich wykonywać karę w warunkach zwiększonej izolacji i zabezpieczenia;.
Za skazanego stwarzającego poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu można uznać skazanego, który popełnił przestępstwo o bardzo wysokim stopniu społecznej szkodliwości, w szczególności: 1 przestępstwo: a zamachu na: — niepodległość lub integralność Rzeczypospolitej Polskiej,. Przy podjęciu i każdorazowej weryfikacji decyzji o uznaniu skazanego za stwarzającego poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu komisja penitencjarna uwzględnia: 1 właściwości i warunki osobiste skazanego;.
Skazany stwarzający poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu odbywa karę w wyznaczonym oddziale lub celi zakładu karnego typu zamkniętego w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo tego zakładu.
O osadzeniu skazanego w wyznaczonym oddziale lub celi zakładu karnego typu zamkniętego zawiadamia się sędziego penitencjarnego. Skazanego, o którym mowa w art. W zakładzie karnym typu zamkniętego skazani stwarzający poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu odbywają karę w następujących warunkach: 1 cele mieszkalne oraz miejsca i pomieszczenia wyznaczone do: pracy, nauki, przeprowadzania spacerów, widzeń, odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu wyposaża się w odpowiednie zabezpieczenia techniczno-ochronne;.
Skazani nie mogą korzystać z widzeń w obecności skazanych, wobec których nie podjęto decyzji, o której mowa w art. Decyzje w tej sprawie podejmuje dyrektor zakładu karnego. Nie dotyczy to osób, o których mowa w art. Jednak na żądanie tych osób widzeń udziela się w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt ze skazanymi. W czasie korzystania z widzeń skazani nie mogą spożywać artykułów żywnościowych i napojów;. Komisja penitencjarna może uznać, że nie zachodzi potrzeba stosowania wszystkich warunków, o których mowa w § 1, i odstąpić od stosowania jednego lub więcej z nich; przepis art.
Jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami, można przywrócić stosowanie warunków, od których odstąpiono, lub zmienić ich zakres. Na wniosek skazanego lub jego obrońcy, nie częściej jednak niż raz na 3 miesiące, komisja penitencjarna wskazuje przyczyny uzasadniające kwalifikację skazanego jako stwarzającego poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu oraz stosowanie wobec niego warunków określonych w § 1. Zachowanie skazanego stwarzającego poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu podlega stałemu monitorowaniu.
Monitorowanie prowadzi się w celach mieszkalnych wraz z częścią przeznaczoną do celów sanitarno-higienicznych oraz w miejscach i pomieszczeniach, o których mowa w art. Monitorowany obraz lub dźwięk podlega utrwalaniu. Jeżeli w związku z toczącym się lub zakończonym postępowaniem karnym, w którym skazany uczestniczy lub uczestniczył w charakterze podejrzanego, oskarżonego, świadka lub pokrzywdzonego, wystąpiło poważne zagrożenie lub istnieje bezpośrednia obawa wystąpienia poważnego zagrożenia dla jego życia lub zdrowia, dyrektor zakładu karnego obejmuje takiego skazanego szczególną ochroną w warunkach zwiększonej izolacji i zabezpieczenia, polegającą w szczególności na: 1 kontroli stanu jego zdrowia;.
Szczególna ochrona może polegać również na stosowaniu wobec skazanego, o którym mowa w § 1: 1 warunków odbywania kary określonych w art. Dyrektor zakładu karnego obejmuje skazanego szczególną ochroną na wniosek sądu, przed którym toczy się postępowanie karne, albo prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze. We wniosku należy podać przyczyny objęcia skazanego szczególną ochroną oraz wskazać czas jej trwania, nie dłuższy niż 6 miesięcy.
Dyrektor zakładu karnego może objąć skazanego szczególną ochroną na jego uzasadniony wniosek; we wniosku należy podać przyczyny objęcia skazanego szczególną ochroną oraz wskazać czas jej trwania, nie dłuższy niż 6 miesięcy. Przed podjęciem decyzji dyrektor zakładu karnego zasięga opinii odpowiednio sądu lub prokuratora, o których mowa w § 3, a po zakończeniu postępowania karnego opinii sędziego penitencjarnego; do czasu otrzymania opinii dyrektor może tymczasowo stosować wobec skazanego środki, o których mowa w § 1.
W decyzji o objęciu skazanego szczególną ochroną należy określić termin, do którego ochrona ma trwać, a także wskazać sposób realizacji tej ochrony. Jeżeli po upływie terminu, o którym mowa w § 5, w dalszym ciągu występuje poważne zagrożenie lub istnieje bezpośrednia obawa wystąpienia poważnego zagrożenia dla życia lub zdrowia skazanego, szczególną ochronę przedłuża się na kolejny okres; przepisy § 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Decyzja o przedłużeniu szczególnej ochrony winna być wydana w sposób zabezpieczający ciągłość stosowania tej ochrony. W wypadku ustania przyczyny objęcia skazanego szczególną ochroną, dyrektor zakładu karnego, na wniosek sądu, przed którym toczy się postępowanie karne, albo prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze, cofa szczególną ochronę. W wypadku objęcia szczególną ochroną skazanego na jego wniosek, cofnięcie szczególnej ochrony może nastąpić na wniosek skazanego lub z urzędu, po zasięgnięciu opinii odpowiednio sądu lub prokuratora, o których mowa w § 3, a po zakończeniu postępowania karnego opinii sędziego penitencjarnego.
Decyzję o objęciu szczególną ochroną, a także decyzję o przedłużeniu lub o cofnięciu jej stosowania doręcza się skazanemu.
Dyrektor zakładu karnego zawiadamia sędziego penitencjarnego o objęciu skazanego szczególną ochroną, o jej przedłużeniu lub o jej cofnięciu. Szczególna ochrona jest stosowana także w razie przeniesienia skazanego do innego zakładu karnego. Dyrektor zakładu karnego, w którym skazany przebywa, informuje dyrektora zakładu karnego, do którego skazany ma być przeniesiony, o objęciu go szczególną ochroną oraz o dotychczasowym sposobie ochrony i przyczynach jej zastosowania.
Oferty, które mogą Cię zainteresować
Dyrektor zakładu karnego, do którego skazany został przeniesiony, niezwłocznie zawiadamia sędziego penitencjarnego o stosowaniu wobec skazanego szczególnej ochrony. Po zakończeniu postępowania karnego organem właściwym w zakresie składania wniosków sądu lub prokuratora, o których mowa w § 3 i 7, jest sędzia penitencjarny.
Byliśmy Homkami, Filifionkami, Paszczakami i Włóczykijami. Taki był początek. Czyli Muminki jako typologia. W świecie Muminków, mimo jego całej różnorodności, istnieje jakiś porządek, harmonia — jakby poprzez rozmaitość postaci z Doliny Muminków wyrażała się całość, pełnia. Podobne wrażenie pełni mam także wówczas, gdy czytam mitologię grecką, gdy przyglądam się Zodiakowi. Są to przykłady struktur wewnętrznie bardzo zróżnicowanych, zewnętrznie jednak stanowiących zamkniętą całość.
Muminki to tylko jedna z wielu prób przedstawienia — w sposób symboliczny, lecz wcale nie uproszczony — rzeczywistości psychicznej czyli wewnętrznej reprezentacji świata zewnętrznego. Taka reprezentacja buduje się bardzo często dzięki personifikacji różnych treści psychiki. I tak samo psyche określa, nazywa samą siebie, uosabiając w tworzonych postaciach własne, często sprzeczne treści. W taki sam sposób psyche zbiorowa tworzy mity. Czyli Muminki jako mapa przestrzeni wewnętrznej. Świat Muminków może być w gruncie rzeczy pretekstem do przedstawienia różnorodnych treści psychicznych, a jeżeli jeszcze do takiej interpretacji włączymy czas, może stać się mapą podróży przez życie, mapą porządkującą różne etapy rozwoju, punkty krytyczne i niebezpieczeństwa.
Kiedy zdałam sobie z tego sprawę, postaci z Muminkowego świata i ich problemy uporządkowały się nagle w mojej głowie w mały system, coś w rodzaju psychologii według Muminków W ten sposób pojawił się trzeci sposób na Muminki — Muminki jako etapy rozwoju psychicznego. W mojej zabawie z Muminkami pozwoliłam sobie korzystać z wielu koncepcji po trosze i niezobowiązująco. Jest to bardziej literacka interpretacja, której język tak samo łatwo sięga do baśni, psychologii Junga, psychoanalizy, teorii kryzysów Ericksona, jak i wiedzy potocznej.
Cykl o Muminkach można uznać za współczesną odmianę baśni. Jest to opowieść o życiu małej społeczności trolli w bliżej nie określonej, acz bardzo konkretnej krainie. Każde takie wyzwanie staje się okazją do przewartościowania i zmiany postaw, a więc do rozwoju postaci.
Postaci są jasno określone, jednoznaczne z małymi wyjątkami, ale to też element gry i łatwo się z nimi identyfikować. To, co różni Muminki od baśni — to brak ewidentnych czarnych charakterów i powstrzymywanie się autorki od wszelkiego moralizatorstwa — opisywane sytuacje mówią same za siebie; ta cecha przypomina raczej język tradycyjnej powieści. To zaś, co upodabnia Muminki do baśni, to fantastyka, czyli bardzo rozległe obszary tego, co się może zdarzyć.
Tajemniczy przodek mieszka w kominie albo w szafie; gdzieś na krańcach tego świata żyje nieprzewidywalna, straszna Buka, postać rodem z tych najwcześniejszych dziecięcych lęków, które każą sprawdzać przed snem, czy ktoś nie schował się pod łóżkiem. Z księżyca przylatuje smutny Czarodziej, poszukujący od lat ogromnego rubinu.
Jego kapelusz ma moc zmieniania przedmiotów w najbardziej nieoczekiwane rzeczy. Ta baśniowa fantastyka łączy się z realizmem w sposób, który musi wzbudzać podziw. W baśniach zawsze brakowało mi konkretu: Co jedzą królewny? Gdzie mieszkają ci wszyscy zamienieni w żaby królewicze? Kim z zawodu jest Pan Bestia i co robi wilk, kiedy nie nagabuje Czerwonego Kapturka? W Muminkach taki konkretny wymiar świata nie tylko istnieje, ale jest tak samo ważny, jak wymiar fantastyczny.
Wiemy, jak wygląda mieszkanie Muminków i czym Filifionka pierze chodniki tuż przed burzą, która zmieni jej całe życie. Wiemy, jak smakują konfitury Mamusi i znamy pisarskie pasje Tatusia mamy nawet możliwość rzucić okiem na jego dziennik. Szafy trzeszczą, strzępią się frędzle przy fotelach. Ten świat zapełniają przedmioty — imbryki, filiżanki, figurki, zegary i pewnie dlatego wydaje się on tak realny.
Nic bowiem tak nie ukonkretnia świata, jak relacje między ludźmi i ich rzeczami. Na tym pograniczu fantazji i konkretności pojawia sie pogodny humor, który jest smakiem życia. Opowieści z życia Muminków bywają dowcipne i mądre zarazem, tak jak potrafi być dowcipna i mądra powiastka filozoficzna.